შენგან როცა რამე მეწყინება,
თავს ვიმშვიდებ მაშინ იცი ,რითი?
მე ვიხსენებ ლამაზ დღეებს ,წასულთ,
როს მჯეროდა სიყვარულის ფიცი.
როს მჯეროდა გაგრძელება ზღაპრის,
ვენდობოდი შენი ფიცის სიტყვებს...
თვალებს ვხუჭავ,ვეთიშები ყოფას,
რომ ის განცდა დავიბრუნო იქნებ.
ისევ ვიგრძნო შენი მწველი მზერა,
სიყვარულით,მონატრებით სავსე,
თქვი,სად გაქრა ის მხურვალე გული,
ნუთუ,წლებმა გამოგცვალა ასე?
გარეგნობით თუმც მეც შევიცვალე,
გული,გრძნობა კვლავ უცვლელი დამრჩა,
იმედები ბევრჯერ გამიცრუვდა,
რომანტიზმი მაინც აღარ გაქრა.
მოდი
მოდი,ჰქენი სასწაული,
ყვავილები მომიტანე,
მომეხვიე,თუნდაც წამით
ხელში მჩატედ ამიყვანე.
თუ დაკრეფა დაგეზარა,
შეატეხე ატამს ტოტი,
ძველებურად მომეფერე,
ძველებურად გულთან მოდი.
